Interview met Marcel Groenewegen

Ik ben niet zo van de computergames. Ik heb één spelletje op mijn telefoon: Clash Royale. Dat is het. Maar ik hou wel ontzettend van bord- en kaartspelletjes. En gamebooks natuurlijk. Ik hou ook erg veel van lezen. Ik heb laatst Orakel van Thomas Olde Heuvelt gelezen en ik ben nu bezig in Leerling en Meester van Robin Hobb.

Ik had als kind al de drang om te schrijven. Toen ik een jaar of tien was werd ik derde in een lokale schrijfwedstrijd. Met mijn broertje maakte ik stripmagazines. Buurtbewoners konden zich abonneren en kregen dan elke maand een exemplaar vol verhaaltjes. Later maakte ik met een vriend fanzines vol interviews met punk- en hardcore-bands. Vanuit die interesse ben ik journalistiek gaan studeren. In die periode ontstond ook het idee om ooit een boek te schrijven. Die wens kwam uit toen ik in 2016 de biografie Armand – En nou ik schreef.

Ik was vroeger een enorme fantasy-nerd. Ik las De Hobbit en In de ban van de ring en ik speelde bordspellen zoals Heroquest, Dungeons & Dragons en Warhammer. Inmiddels ben ik 43 jaar en heb ik twee kinderen. Mijn zoon van tien speelt sinds een tijdje met schoolvriendjes Dungeons & Dragons, net zoals ik vroeger deed. Uit pure nostalgie ben ik me weer gaan verdiepen in de wereld van fantasy. Zo ontdekte ik de gamebooks, een genre dat in de jaren tachtig heel groot was in vooral Engeland en Amerika. Mijn zoon zag mij die Engelse boeken lezen en vond het ook interessant, maar ze zijn in het Nederlands zo goed als onvindbaar, dus besloot ik er zelf een voor hem te schrijven.

Eerst heb ik het globale verhaal bedacht. Waar begint het? Waar eindigt het? De ideeën daarvoor schreef ik op in mijn schetsboek. Daarna ben ik de scènes gaan opschrijven. Simpel gezegd schreef ik eerst alinea 1 met aan het einde bijvoorbeeld twee keuzes. Dan schreef ik vervolgens de alinea die hoort bij de eerste keuze en daarna de alinea die hoort bij de tweede keuze. En zo verder tot alles uitkwam bij een of meerdere nieuwe scenes. Het is nogal een proces, omdat elke verandering die je op een later moment maakt, effect heeft op alles wat erna komt, als je niet uitkijkt creëer je een gevaarlijk sneeuwbaleffect waardoor het verhaal niet meer klopt.

Moeilijk. Ik kan er niet maar één noemen. Op dromen gebouwd van tekenaar Jörg Müller en schrijver Jörg Steiner vond en vind ik nog steeds een mooi prentenboek, met prachtig gedetailleerde illustraties. Het gaat over een groot en een klein eiland. De bewoners leven in vrede naast elkaar. Op een dag wordt er goud gevonden op het kleine eiland en dan gaat natuurlijk alles mis. De Zevensprong van Tonke Dragt vond ik geweldig. Maar ik moet ook Duizend dingen achter deuren noemen van Joke van Leeuwen. Je kunt het boek gewoon lezen, maar je kunt ook achterin beginnen, waar je belandt in een keuzeverhaal. Dat boek was eigenlijk mijn eerste gamebook.