Team Dog Man interviewt Buddy Vedder!

Buddy: Het was af en toe best wel lastig, maar vooral heel erg leuk! Karel is een gewiekste kat en ik vond het leuk om eindelijk eens een keer de slechterik te spelen. Daarom kon ik ook mijn slechteriken-lach doen mmmuaahh! Het is een hele grappige film dus ik moest heel vaak lachen tijdens het opnemen. De uitdaging zat hem natuurlijk in die grappen zo goed mogelijk overbrengen.

Buddy: Heel erg leuk! Ik ben een fan van de boeken en ik vind het heel tof dat ze in de film tekeningen uit de boeken hebben gebruikt, waardoor het verhaal heel herkenbaar is. Ik speel voor het eerst een slechterik en dat vond ik stiekem ook heel erg leuk.

Buddy: Ik kende Dog Man zeker al. Ik heb niet alle boeken gelezen, maar ik heb er wel een paar tot me genomen omdat ik toch wilde weten wat het verhaal zo goed maakte. En nu ik er een heleboel heb gelezen en een film heb gemaakt, denk ik toch dat het komt omdat het enorm grappig is maar ook heel spannend. De meeste gekke dingen die je eigenlijk niet zou kunnen verzinnen, worden toch verzonnen!

Buddy:  Dat is natuurlijk Dog Man en de gekloonde kat! In dat boek komt Karel veel voorbij en ik vind het ontzettend leuk wanneer hij van alles uitvindt.

Buddy: Ik vind het het leukste dat Karel overal vol voor gaat. Als hij nieuwe ideeën heeft, gaat hij het direct bouwen en uitwerken. Hij doet niets half en of het nou fout gaat of niet, hij gaat er gewoon volledig voor. Daar hou ik wel van!

Buddy: Ik woon in Amsterdam, dus ik heb wel eens muizen rondlopen! Maar dat zijn natuurlijk niet echt huisdieren. Ik had vroeger wel een hond, hij heette Pluto. Toen ik niet meer thuis woonde bij mijn moeder, is Pluto bij haar gebleven. Hij was mijn grote beste maat! Geen kat 😉

Buddy: Als je de film opneemt, zie je hem in delen omdat je hem van het Engels naar het Nederlands vertaalt. Toen ik hem voor het eerst helemaal in het Nederlands zag, was ik ook een beetje zenuwachtig, omdat ik hoopte dat we het goed hadden weten over te brengen. Maar ik was vooral heel erg trots! En soms vond ik het ook een beetje gênant dat ik moest lachen om mijn eigen grapjes. Maar ik was heel blij dat er ook in de bioscoopzaal veel gelachen werd!

Buddy: Je weet niet precies wat je te wachten staat. Het beste wat je kan doen in het geval van een boekverfilming, is het boek lezen. Dat heb ik gedaan om kennis te maken met mijn personage. De eerste paar keren dat je zo’n rol gaat inspreken, ben je heel erg op zoek naar het geluid. Hoe klinkt nou zo’n kat? Heeft hij een lage stem? Heeft hij een hoge stem? Klinkt hij juist wat scheller of zit hij heel dicht bij mijn eigen stem? Uiteindelijk hebben we wat scherper en in de buurt van mijn eigen stem gekozen voor de herkenbaarheid, maar ook omdat katten wel venijnig kunnen zijn. Als ik aan venijnig denk, dan denk ik aan zo’n stem.

Buddy: Dat lijkt me duidelijk – Karel de kat! Of nou, misschien wel de kloon… Nee nee ik ga toch echt voor Karel.

Buddy: Je ziet het beeld van de Engelse film en je moet de stemmen dan in het Nederlands gaan inspreken. Je krijgt dan een Nederlandse vertaling van de origineel Engelse tekst en daarmee moet je precies in dezelfde tijd waarin de Engelsen de zin wordt uitgesproken, dat in het Nederlands doen. Soms is het een beetje passen en meten!

Buddy: Jazeker! Ik doe dat een paar keer per jaar. Ik vind dat het super leuk, omdat het heel anders is dan wanneer je als acteur zelf op het toneel staat of in een film speelt. Omdat het een animatiefilm is, is het vaak een stukje groter en extremer dan in andere films. Daarnaast zijn het ook vaak echte grote Hollywood producties. Dus dan sta je toch maar gewoon in een Hollywoodfilm te spelen!

Buddy: Ja! Het is een hele grappige film. Sommige takes konden we zelfs niet meer gebruiken, omdat we erdoorheen zaten te lachen! Dat is alleen maar goed, want ik hoop dat je in de film kan horen dat we er met heel veel plezier aan gewerkt hebben.